සඳ පැතූ නිල් අහස
නුඹ අයිති කරගෙන
මුව අයා පෙම්බැඳ එයට ,
අසරණ කළා ඒ
සොඳුරු සඳ කුමරියව ......
ඇය
දිනෙන් දින තෙමා
වැටෙන සිය කඳුලින්
මහ පොළොව
බලා උන්නා එකම එක රැයක්
නුඹ අහස නොබලන ......
නොහැකි වූ තැන ,
මවාලිය ඇය
අමාවක අන්ධකාරය
දිනක් හෝ
නුඹව නොපෙනෙන්නට
ඇගේ දෑසට......
නුඹ කෙතරම් අසාධාරණද .........?
1 comment:
ලස්සනයි මිත්රයා ඔබේ නිර්මාණ.
Post a Comment