සාගින්න ජීවත්වීම හා පැවැත්ම යන කරුණු කාරණාවන් රටක් දේශයක් වශයෙන් වෙනස් නොවී සෑම පුද්ගලයාටම එක සේ බලපාන කාරණාවන්ය .නමුත් මෙහිදී වෙනස් වන්නේ ඒ පුද්ගල සමාජ තුළ පවතින තරාතිරම හා පාරම්පරික දායාදයන් ය.මේ කියන්නා වූ තරාතිරම පාරම්පරික දායාද ඔස්සේ ඒ ඒ පුද්ගලයන්ට අර කියන්නා වූ කරුණු බලපdන්නේ වෙනස් ආකාරයට බව කිව යුතුය .බුද්ධික දමයන්තගේ "උතුරු කොනට පටු පාරක්" වේදිකා නාට්‍යයේ දක්නට ලැබෙන්නේ කලින් කලට මේ කියන්නා වූ කරුණු වලට මුහුණ දෙමින් පාරම්පරිකව උරුම වන පැල්පත් ජීවිතය උර ඔවාගෙන ඇවිද යමින් ජීවත් වන යුවළකගේ හා කාපිරි මහල්ලකුගේ සිද්ධි මාලාවකි .
නිතැතින්ම කාන්තාව හා පිරිමියා සංසන්දනාත්මකව සමාජ අරගල වලට මුහුණ දෙන ආකාරය වෙනස් වුවද මෙම සමාජ අරගලය තම ජීවන අරගලය හා බද්ධ වෙද්දී එහි එම අරගලයට එක සේ මුහුණ දීමට දෙදෙනාටම එක සේ සිදුවෙයි .නමුත් මෙම ජීවන අරගලය ඔස්සේ ගැහැණිය මානසික වශයෙන් අසංතුලිත වීමට පුලුවන .මෙම නාට්‍යය තුළ ප්‍රධාන නිළි භූමිකාව බවට පත් වන්නේ "ලෙනා " නම් වූ චරිතය යි .ඇය " බොස්පෑන් "ගේ බිරිඳයි . මොවුන් දෙදෙනාම ඇලෙස්කානු පැල්පත් නිවාස වල වෙසෙන දෙදෙනෙකි .සාධාරණාත්මක මෙන්ම අපූර්වත වූ රංග කාර්යයක යෙදෙන මෙම "ලෙනා" නම් වූ චරිතය එය රංගනය කරන නිළිය විසින් සාධාරනාත්මකව ප්‍රේක්ෂකයා වෙත ගෙන යනු ලබයි . මෙම චරිතය හැඟීම් සොයා යන ජීවන අර්බුධයක ඇලීගැලී සිටින චරිතයකි . පෙර ව්සී තම පැල්පත් විනාශ කිරීමට සුද්දන් පැමිණෙන විට බොස්පෑන් ඔවුන්ට උදව් කර තිබේ .ඒ පිලිබඳවම දොස් නගන ලෙනා , මෙතනින් ඊළඟට කොහේ කොතැනට යා යුතුද කියා හෝ නොදන්නේ බිරිඳක වශයෙන් බොස්පෑන් යන පසුපසම යන නිසාය .නාට්‍යය තුළ පසුතලය නිර්මාණය වන්නේ ලී කුඩු වැලි සහිත මඩ බවට පත් වන පරිසරයක් ලෙසටය . නාට්‍යය තුල මොවුන්ගේ ජීවිතද මඩේ එරුනු ජීව්ත වැනිය. බොස්පෑන් මෙම බිමෙහි නැවතීමට උත්සහ කරන විට , ලෙනා අකමැත්තෙන් වුවද මෙම යතාර්තයට මුහුණ දීමට උත්සහ ගනියි .මින් පසුව නාට්‍යය තුළ චරිත විශ්ලේෂනය වීමට පටන් ගන්නේ කාපිරි මහල්ලාගේ පැමිනීමෙන් පසුවය .
ගැහැණිය හා ස්වාමියා අතර විවාහය යන සංකල්පය පළමුව ආරම්භ හෝ නිර්මාණය වන්නේ සිතෙහිය .සත්‍ය වූ සමාජ කාරණාව වන්නේ,විවාහයට පෙර ස්වාමියා ගැහැණිය පසු පස හඹා ගොස් විවාහයෙන් පසුව ගැහැණිය තම ස්වමියා පසුපස හඹා ඒමයි .ඒ ඇය හා ඔහු පසු පස හඹා යනුයේ ඔවුනොවුන්ගේ හැඟීම් යන කාරණාව නිසා මිස වෙනදු කාරණාවක් නොවෙයි .
මෙම නාට්‍යය තුළ අපට දැකිය හැකි කාරණාවක් වන්නේ ,බොස්පෑන් තම ජීවන ක්‍රමය යතාර්ථයම කොට ගනිමින් එහිම ලැග සිටීමය.එහිදී ලෙනාගේ හැඟීම් ඔහුට විහිළුවකි.විකාර හා මැසිවිලි කීපයක් පමණි. ඇය ඈත යනු දුටු කාපිරි මහල්ලා තමන් වෙතට ගෙන්න ගනු ලබන්නේ මෙම කාරණාව මතය. ඇය නිතැතින්ම ගැහැනියකි .ඇයට ඇය හා කතා කිරීමට අයකු අවශ්‍යය . ඇයගේ හැඟීම් සංනිවේදනය කර ගැනීමට කෙනෙකු අවශ්‍යය. මෙම අවශ්‍යතාවයන් මත බොස්පෑන් ක්‍රියා නොකරද්දී ඇය එම මහල්ලාව එහි නතර කර ගනියි.ඒ බොස්පෑන්ගේ දුර්වලකමින්ද ප්‍රයෝජන ගනිමිනි.
පුද්ගලයන් අතර පවතින අරගලයන් හැඟීම් සමග පමණක් මුසු කොට බුද්ධිය නෙරපා දමද්දී එකිනෙකා අතර වූ සහසම්බන්ධතාවය ගිලිහී යයි. මෙම නාට්‍යයේ පුරාවටම ලෙනා තම ජීවන කටුකත්වය කාපිරි මහල්ලා සමග කතා බහ කරයි.මෙහි දී අප විචක්ෂණයට ලක් කළ යුතු ප්‍රධානම කාරණාව වන්නේ,මහලු කාපිරි මහල්ලාගේ භාෂාව ලෙනාට නොවැටහීම හා ඇය ඔහු සමග තම ජීවිතය කතා බහට ලක් කිරීමය .එයින් අපට පැහැදිලි වන්නේ ඇයට තමන්ගේ කතා වලට සවන් දෙන අයකු අවශ්‍ය වූ බවයි. මෙය ලෙනාගේ පමණක් නොව සර්වකාලීන ගැහැණියගේ යථාර්තය යි.
නාට්‍යයෙහි එක් අවස්ථාවකදී ලෙනා තමන් ළඟ තිබූ පාන් ගෙඩියක් කාපිරි මහල්ලටද දී තුනට කඩා කෑමට තීරනය කරයි.නමුත් බොස්පෑන් එයට විරුද්ධ වෙයි. ඈතැම් විටක ලෙනා නොමැති එවූ විට බොසපෑන් කාපිරි මහල්ලාට පහර එල්ල කරයි. තවත් විටෙක ලෙනාව සීතලේ තබා බොස්පෑන් පමනක් අටවා ගත් පැලට රිංගයි. මේ සියලුම දේවල් සිදුවන්නේ බොස්පෑන් ලෙනාව නිසියාකාරව තේරුම් නොගැනීම නිසාය. විටෙක මහල්ලා පිලිබඳව ඇතිවන ඊර්ෂාව නිසා ව්ය හැකිය.
නළුවාගේ රංගන පෞරුෂය ඉත සාර්ථක ලෙස මතු පිටටගල එන්නේ එම නළුවාගේ ශරීරය තුල සැඟව තිබෙන කැත එලියට උද්දීපනය කර පෙන්වන තරමටය. මෙම නාට්‍යයේ "ලෙනා'ගේ භූමිකාව තුල එම නිළි වර්ගයා "තමන් යන ප්‍රස්තුතයෙන් මිදී යථාවාදී චරිතයට සමාරෝපනය වී තිබේ. කටහඬ ,අංග චලන හැසිරීම නාට්‍යයේ චරිතය හා බද්ධ කොට චරිතයට මනා වූ සාධාරණයක් ඉටු කරයි."බොස්පෑන්"ගේ චරිතය ද එසේමය .නාට්‍යයේ අවසානය වෙත අපගේ විචක්ෂණ බුද්ධිය යොමු කරන විට ,ගැහැණියකගේ පෞරුෂය ඔස්සේ පුරුෂයාගේ ආත්මාර්තකාමීත්වය බිඳවැටෙයි. විටෙක බොස්පෑන් ලෙනා පසුපස පහර දීමට දිව යද්දී එක් වරම ඇය ඔහුට තර්ජනය කරයි. බොස්පෑන් නිෂ්චල වෙයි.
නාට්‍යය අවසානයේ දී මහල්ලා මිය යයි. එහිදී මොවුන් දෙදෙනා අරගල කරන්නේ මෙම වරද බෙදා ගැනීමටයි.නමුත් මහල්ලා මිය යන්නේ ඔහුගේ වයසට මිස මොවුන් දෙදෙනාගේ බලපෑමකින් නොවේ. නමුත් හෙට උදෑසන මොවුන් දෙදෙනාට මුහුන පෑමට සිදුවන යතාර්ථය වෙනස්ය.මෙය මරණයක් බවට නියත වශයෙන්ම සිතනු ඇත.එම නිසා මොවුන් දෙදෙනා අරගල කරයි. බොස්පෑන් ලෙනාව දමා යන්නට සදයි. අවසානයේ දී මොවුන් දෙදෙනාම මහල්ලගේ මළකඳ එතනම දමා යලිත් වෙනත් තැනක් සොයා යයි. නැවතත් ඔවුනොවුන් ඔවුන්ගේ යතාර්ථයන්ට මුහුන දෙනු ලබයි.
"උතුරු කොනට පටු පාරක් " නට්‍යයේ රංගනය තුළ දැකිය හැකි විශේෂත්වය වන්නේ සංවාද කීමට වඩා එහා ගිය රංගන පෞරුෂයක් ගොඩ නැගී තිබීමය.එය මනා ලෙස නාට්‍ය අධ්‍යක්ෂක විසින් හසුරුවා ඇත. රංගාලෝකය අප නාට්‍යක් සඳහා යොදා ගත යුත්තේ හුදෙක් නළුනිළියන්ගේ අලංකාරයට නොව නාට්‍ය පෞරුෂයට බව පිළිගත යුතුය. රංගාලෝකය මගින් පාත්‍ර වර්ගයාව ප්‍රේක්ෂකයාට පෙනිය යුතු සේම ,නාට්‍ය දේහයටද සාධාරණීකරනයක් ඉටු විය යුතුය. මෙමේ "උතුරු කොනට පටු පාරක් " නාට්‍යයේ මෙම කාරණය මැනවින් වටහාගෙන තිබෙන බව සහෘද අපට වැටහේ. නාට්‍යයේ සිදුවන සිද්ධි මාලාවට ,වේලාවට,සිදුවන පරිසරයට උචිත පරිදි අවශ්‍ය රංග ආලෝකය නිර්මාණය කොට ඇත. නාට්‍යයේ සාර්ථකත්වයට එයද පිටිවහලක් වී තිබෙන බව කිව යුතුය.
1 comment:
so,nice........
Post a Comment